Bąblowica jest chorobą wywoływaną przez pasożyty i występującą głównie w wątrobie. Można ją również znaleźć w innych narządach lub tkankach organizmu. Pasożyt wywołujący tę chorobę nazywa się Echinococcus granulosus.
Bąblowica ma trzy stadia: torbielowaty, pęcherzykowy i wielokomorowy. W stadium torbielowatym pasożyt żyje w wątrobie, nie powodując żadnych objawów. W fazie pęcherzykowej pojawiają się takie objawy jak ból brzucha i dyskomfort, gorączka, nudności, wymioty, utrata masy ciała oraz powiększenie śledziony lub wątroby. W stadium wielokomorowym występują poważniejsze objawy, takie jak drgawki i śpiączka, które mogą prowadzić do śmierci. Leczenie bąblowicy obejmuje operację usunięcia infekcji.
Bąblowica jest chorobą wywołaną zakażeniem torbielami larwalnym tasiemca Echinococcus. Można go znaleźć u wielu ssaków, ale najczęściej zarażane są owce i bydło. To rzadka choroba — rocznie odnotowuje się około 40 zachorowań. Przyczyny wiążą się bezpośrednio z jej rodzajami.
Bąblowica jednokomorowa pojawia się niemal na całym świecie, jednak głównie na terenach wiejskich. w tym przypadku zasadniczym i ostatecznym żywicielem tasiemca jest pies, u którego do zarażenia dochodzi na skutek zjedzenia mięsa lub odpadów mięsnych pochodzących od takich zwierząt jak: owce, świnie czy bydło. Do zakażenia u człowieka dochodzi na skutek zjedzenia jaj pasożyta wydalonych z kałem przez psy. Tymi odchodami mogą być zabrudzone produkty żywnościowe, które mają kontakt z ziemią, np. jaja. Można je przenieść na zabrudzonych rękach, a niekiedy znajdują się na psiej sierści.
Bąblowica wielokomorowa występuje przede wszystkim na półkuli północnej. W tym wypadku głównym i ostatecznym żywicielem są lisy — arktyczny i pospolity. Człowiek jest w tym wypadku żywicielem przypadkowym, gdyż do zakażenia dochodzi poprzez jaja tasiemca znajdujące się w runie leśnym — np. w jagodach, które zostały zanieczyszczone odchodami lisów.
Choroba jest więc konsekwencją zakażenia pasożytem i jego rozprzestrzenianiem się po organizmie.
Objawy zależą od umiejscowienia torbieli w organizmie, ale mogą obejmować utratę wagi, gorączkę, nudności i wymioty. Większość przypadków tej choroby przebiega jednak bezobjawowo, a torbiele w wątrobie rosną bardzo powoli. Mogą one mieć średnicę od kilku do nawet 30 centymetrów. Dokładny przebieg choroby zależny jest od ilości torbieli, ich umiejscowienia w stosunku do torebki wątroby, dróg żółciowych oraz dużych naczyń. Jeśli torbiel rośnie, mogą pojawiać się bóle brzucha, uczucie wzdęcia i rozpierania w nadbrzuszu, a niekiedy nudności.
Jeśli guz wywołuje ucisk na drogi żółciowe, to może pojawić się żółtaczka mechaniczna, a jeśli na naczynia, to możliwe jest wystąpienie objawów nadciśnienia wrotnego. Może dojść do obumarcia i nadkażenia bakteryjnego torbieli, co spowoduje wystąpienie objawów klinicznych podobnych do ropnia wątroby. W niektórych sytuacjach możliwe jest pęknięcie torbieli — może do niego dojść samoistnie lub na skutek urazu brzucha, wówczas pojawiają się objawy ostrego brzucha i wstrząsu anafilaktycznego.
Jeśli torbiele występują w płucach, to mogą pojawić się bóle w klatce piersiowej, przewlekły kaszel czy nawet krwioplucie. Umiejscowienie jej w mózgu może w krótkim czasie prowadzić do pojawienia się objawów neurologicznych — nudności, wymioty, bóle głowy. Kolejną możliwą lokalizacją jest torbiel kości, która może prowadzić do złamania patologicznego.
Jeśli mamy do czynienia z bąblowicą wielokomorową, to w większości przypadków nie daje ona objawów przez kilka lub kilkanaście lat. Czasem pojawiają się tylko bóle w prawym podżebrzu, czasem żółtaczka. Może również dochodzić do naciekania okolicznych narządów, co prowadzi do pojawienia się różnorodnych i niespecyficznych objawów. Niekiedy stwierdza się również powiększenie wątroby.
Rozpoznanie bąblowicy opiera się na objawach klinicznych i testach serologicznych. Rozpoznanie bąblowicy torbielowatej opiera się na wynikach badań obrazowych. Bąblowicę torbielowatą można wykryć za pomocą prześwietlenia rentgenowskiego, tomografii komputerowej lub rezonansu magnetycznego. Jednak ponieważ jest to rzadka choroba podstawą do wykonania dokładniejszych badań u pacjenta, którego stan ogólny wydaje się być dobry, jest przeprowadzenie z nim szczegółowego wywiadu. Jeśli mieliśmy do czynienia z odchodami zwierząt, warto powiedzieć o tym lekarzowi.
Istnieją dwie główne formy leczenia: chirurgiczne usunięcie torbieli i leki, które pomagają zabić tasiemce. Leczenie chirurgiczne stosowane jest szczególnie przy dużych torbielach, jednak zależy również od ich umiejscowienia, wiec decyzja o operacji musi być podejmowana indywidualnie dla danego pacjenta. Warto również pamiętać, że ingerencja chirurgiczna będzie wiązała się z ryzykiem pęknięcia torbieli, przez co może dojść do rozsiania się larw bąblowca, co nazywamy bąblowicą wtórną.
Z kolei przy mniejszych torbielach najczęściej stosuje się leczenie zachowawcze, podaje się Albendazol. To lek, który podaje się w kilku jednomiesięcznych kuracjach. Lek ten stosuje się również przed leczeniem operacyjnym, aby doprowadzić do zmniejszenia napięcia ścian torbieli i poziomu inwazyjności larw bąblowca. Przy małych torbielach i leczeniu zachowawczym uzyskuje się pełne wyleczenie nawet u 30% pacjentów, z kolei i pozostałych 70% obserwowane jest ich znaczne zmniejszenie.
Lepsze rokowania pojawiają się u młodszych pacjentów, jeśli torbiele nie przekraczają wielkością 6 centymetrów.
W przypadku bąblowicy wielokomorowej stosuje się skojarzone leczenie operacyjne z farmakologicznym, które musi być prowadzone przez dwa lata po wykonaniu radykalnej operacji. Jeśli jednak dany przypadek jest nieoperacyjny, to leczenie z wykorzystaniem Albendazolu stosuje się bezterminowo.
Przy bąblowicy jednokomorowej są dobre, rokowania i nawroty rzadko się pojawiają. Nieco gorsze są przy mózgowej, a przy bąblowicy wielokomorowej rokowania pozostają niepewne.
MP
| Dr Lenartowicz | 17 Kwi, 07:47 | |
| Szanowny Pan Profesor Marek | 16 Kwi, 11:21 | |
| Pozdrawiam przesympatyczną | 8 Kwi, 09:27 | |
| Moja opinia dotyczy | 8 Kwi, 09:17 | |
| Nie polecam! Mimo 3 badań | 6 Kwi, 09:00 | |
| Podzielam opinię, że Pani | 5 Kwi, 17:28 | |
| Super Pani Doktor polecam | 5 Kwi, 10:10 | |
| OSTRZEGAM przestroga przed | 4 Kwi, 18:37 | |
| Nie polecam dr D | 4 Kwi, 08:56 | |
| Niestety nie polecam, tak | 3 Kwi, 21:14 |
Napisz opinię