Pojedyncze przypadki jadłowstrętu psychicznego mogą występować w różnym wieku, ale najczęściej pojawiają się u dziewcząt w okresie pokwitania. Osoba chora na jadłowstręt stopniowo zmniejsza ilość spożywanych pokarmów, czasem ograniczając je tylko do kilku wybranych i spożywanych w niewielkich ilościach. Kiedy indziej w ogóle odmawia przyjmowania pokarmów lub reaguje wymiotami na próby karmienia, ograniczając się do picia płynów. W krótkim czasie dochodzi do wychudzenia, a nawet wyniszczenia organizmu, które pozostawia często już nieodwracalne zmiany.
Przyczyn zachorowań na anoreksję jest wiele. Najczęściej mówi się o presji otocznia, które lansuje ideał szczupłej, wręcz chudej kobiety. Mogą to być także własne głęboko ukryte problemy, z którymi nie potrafimy sobie poradzić, np. kłopoty w rodzinie, szkole, brak kontroli nad własnym życiem, a także autodestrukcyjne przekonanie, że niewiele zależy od nas samych. Przyczyn trzeba dopatrywać się również we wczesnym dzieciństwie i wzorcach myślowych pielęgnowanych często. nieświadomie przez całe życie.
Niewinne początki anoreksji.
Nikogo nie dziwi, że młoda dziewczyna się odchudza. Jeżeli jednak chęć schudnięcia zaczyna dominować w codziennym życiu i wyznacza wszelkie nasze działania, to jest to niepokojący sygnał.
Anoreksja czyli jadłowstręt psychiczny charakteryzuje się fałszywą oceną własnego ciała, prowadzącą do głodzenia się. Chorują na nią osoby w różnym wieku i z różnych środowisk, ale najczęściej dotyka ona dziewczęta między 12 a 21 rokiem życia. Chłopcy zapadają na tę chorobę 10 razy rzadziej. Zwykle zaczyna się niewinnie. Młode dziewczęta w okresie dojrzewania nie zawsze akceptują swoje nowe kobiece kształty i próbują się odchudzać, najpierw ograniczają kalorie, później eliminują kolejne potrawy. Wreszcie do życia wystarcza im 300 kcal. Jedzenie pozostaje wciąż w centrum ich zainteresowania. Uprawiają sporty w celu spalenia nawet tej minimalnej ilości kalorii Dziewczęta dotknięte tą chorobą zazwyczaj są ambitne, posłuszne uważane za wzorowe córki. Niektórzy psychiatrzy uważają, że jedzenie staje się dla nich jedyną sferą życia, którą mogą same kontrolować. Chore cierpiące na anoreksje nieustannie się głodzą, co powoduje spadek masy ich ciała. Mimo znacznego wyniszczenie niektóre nadal są przekonane o własnej nadwadze. Niekiedy chore z pedanterią przygotowuję własne jedzenie. Na przykład kroją je na małe kawałki, a następnie bardzo precyzyjnie układają na talerzu.
Chorzy na anoreksję nie muszą być bardzo chudzi, zaburzenia łaknienia zaczynają się znacznie wcześniej, gdy mimo iż osoba posiada normalną masę ciała uważa się za grubą i coraz bardziej zmniejsza przyjmowanie pokarmu.
Anoreksja nervosa
Głodzenie się przez spożywanie minimalnej ilości pokarmów lub całkowite niejedzenie. Ludzie cierpiący na to schorzenie ujawniają nadlękliwość dotyczącą wagi ciała i sylwetki. W celu zachowania szczupłej sylwetki, człowiek może przestrzegać diety lub za dużo ćwiczyć. Branie środków farmakologicznych, aby pozbyć się jedzenia z organizmu jest także czymś powszechnym. Kobiety z anoreksją mogą mieć nieregularne cykle miesiączkowe, albo nie mieć wcale miesiączek. Ludzie z tą chorobą mogą myśleć, że mają nadwagę, nawet wtedy, kiedy są bardzo szczupli. Proces jedzenia staje się obsesją, albo czymś o czym nie można przestać myśleć. Nawyki w zakresie jedzenia przybierają postać odbiegających od normy takich jak: unikanie produktów żywnościowych i dań, wybieranie tylko kilku rodzajów pożywienia i spożywanie ich w małych ilościach lub skrupulatne odmierzanie porcji przeznaczonych do spożycia. Osoby z anoreksją mogą także mieć obsesję na punkcie ważenia się. Anoreksja może powodować takie same rodzaje problemów, jakie zdarzają się, kiedy osoba głoduje. Brak pożywienia może powodować, że jednostka staje się bardzo chuda, jej włosy i paznokcie stają się kruche, skóra staje się wysuszona, ma miejsce zatwardzenie, a czasami biegunka. Schorzenie to może także wpływać na ciśnienie krwi, powodując słabą anemię, może redukować przyrost masy mięśniowej, prowadzić do zatrzymania okresów menstruacyjnych oraz do puchnięcia stawów. Niedobór wapnia, z powodu stosowanej diety umieszcza anorektyczki w grupie większego ryzyka wystąpienia osteoporozy w późniejszym okresie życia. Wielu ludzi cierpiących na to schorzenie ujawnia depresję, niepokój oraz problem z uzależnieniem od alkoholu i narkotyków. Najbardziej poważne problemy to śmierć z zagłodzenia, ustanie akcji serca lub samobójstwo.
| Jest świetna w kreowaniu | 22 Gru, 22:31 | |
| Mam podobne zdanie | 22 Gru, 22:20 | |
| Korzystałam z kilku | 16 Gru, 17:53 | |
| Zabiegi, które oferuje w | 15 Gru, 16:13 | |
| Nie polecam, Wyszlam juz po | 13 Gru, 11:21 | |
| Polecam , doskonałe | 10 Gru, 21:34 | |
| Tak..... zgadza się, | 27 Lis, 23:06 | |
| Dzień dobry, chciałam | 27 Lis, 21:08 | |
| Panie Doktorze,kłania się | 20 Lis, 14:48 | |
| Dn. 18 listopada 2024 r. | 20 Lis, 11:46 |
Witam ! jestem mamą
Witam ! jestem mamą anorektyczki więc co nieco wiem na ten temat,nie muszę chyba tłumaczyc ,że choroba ta to istne piekło na ziemi dla chorego i jego rodziny. Pierwsze kroki powinny skierowane byc do psychologa wszak to choróbsko na podłożu psychicznym. Ja z córką przeszłam przez terapie rodzinną (i tu do rodziców nie ma się coi wstydzic każdy jakieś błędy popełnia) NIE KARMIC NA SIŁE!!!można wpędzic chorego w anoreksje bulimiczną!
do jakiego lekarz powinna
do jakiego lekarz powinna sie udac osoba chora na anoreksje?
Ja jestem chłopakiem i
Ja jestem chłopakiem i miałem jeszcze nie tak dawno temu anoreksję.
Ilość zachorowań na
Ilość zachorowań na anoreksję wśród mężczyzn stale wzrasta!!!
czy chłopcy też chorują
czy chłopcy też chorują na anoreksję
Tak, anoreksja dotyczy
Tak, anoreksja dotyczy również chłopców.
Napisz opinię