Choroba Parkinsona

• Choroby układu nerwowego
• Bezruch
• Drżenie kończyn
• Łojotok
• Niewyraźna mowa
• Nistabilność postawy
• Obfite poty
• Rzadkie mruganie
• Słaba pamięć
• Sztywność mięśni
• Ślinienie
• Trudności w połykaniu

Układ nerwowy, wspólnie z układem hormonalnym, pełni funkcje koordynacyjne i integracyjne. Oba układy pośredniczą w wymianie informacji pomiędzy narządami i układami narządów w obrębie organizmu oraz między organizmem a jego środowiskiem zewnętrznym.

Choroby i uszkodzenia tkanki nerwowej prowadzą do przerwania przewodnictwa nerwowego i zaburzeń wydzielania neuroprzekaźników. W zależności od lokalizacji zmian chorobowych i ich wielkości, skutki mogą być różne: od niezauważalnych dla chorego i otoczenia do śmiertelnych włącznie.

Konsekwencją chorób układu nerwowego są zaburzenia czucia i ruchu.

Choroba Parkinsona, pojawiająca się zwykle u ludzi starszych, jest wywołana zwyrodnieniem jąder istoty szarej i niedoborem dopaminy.

Dopamina to chemiczny neuroprzekaźnik odpowiedzialny za koordynację pracy mięśni i możliwość ruchu. Ponieważ mózg ma duże właściwości kompensacyjne, objawy Parkinsona pojawiają się dopiero gdy obumrze około 80 % komórek wytwarzających dopaminę.

Na przebieg choroby wpływa wiele czynników, do których zaliczamy między innymi:
- wiek chorego (szeroki przedział od 30 do 80 roku życia)
- odmiany postaci rozwiniętej choroby Parkinsona
- różne pierwsze objawy na początku schorzenia
- odmienną i indywidualną reakcję na leczenie

Objawia się:
- bezruchem lub zubożeniem ruchów (akinezą),
- zaburzeniami napięcia mięśniowego,
- sztywnością mięśni
- mimowolnym drżeniem kończyn
- niestabilnością postawy
*propulsja (tendencja do padania do przodu)
*retropulsja (tendencja do padania ku tyłowi)
*lateropulsja (tendencja do padania w bok)
- objawy wegetatywne:
*ślinotok
*łojotok
*napadowe pocenie się
- niewyraźna, cicha mowa
- rzadkie mruganie
- trudności w połykaniu
- spowolniony przebieg procesów psychicznych, osłabiona pamięć i zdolność przypominania

Zubożenie ruchów przejawia się uboższą mimiką – stąd charakterystyczna „maskowa” twarz chorych na chorobę Parkinsona.

Rozpoczęcie określonych zespołów ruchów, na przykład chodzenia, jest trudne, podobnie jak ich zatrzymanie. Sztywność i drżenie mięśni utrudniają mowę, która staje się mało zrozumiała.

Najbardziej dokuczliwe w życiu codziennym jest drżenie rąk i głowy. Z tego powodu nawet najprostsze czynności, jak jedzenie, picie, ubieranie się, kasowanie biletu, wciśnięcie guzika w windzie, stają się bardzo trudne.

Chorobę Parkinsona leczy się farmakologicznie lub przez wszczepiani do mózgu elektrod, których bodźce znoszą drżenie.

Choroba nie powoduje bezpośrednio śmierci, lecz pogarsza jakość życia i wiąże się z potencjalnie śmiertelnymi powikłaniami. Zgon następuje w wyniku powikłań, przede wszystkim zapaleń płuc (najczęstsza bezpośrednia przyczyna zgonu).

Choroby układu nerwowego mają poważne konsekwencje, gdyż spełnia on nadrzędne, koordynacyjne i regulacyjne funkcje w organizmie człowieka.

Choroba Parkinsona jest jedną z licznych chorób związanych z uszkodzeniami w obrębie układu nerwowego. Wśród innych chorób znajdują się między innymi:
- wodogłowie,
- padaczka,
- udar mózgu,
- mózgowe porażenie dziecięce,
- choroba Alzheimera,
- depresja,
- schizofrenia.

Napisz opinię

Treść opinii: *

• Dozwolone tagi HTML: <strong> <cite> <i> <b> <ul> <li>
• Znaki końca linii i akapitu dodawane są automatycznie.

CAPTCHA

Pytanie sprawdza czy jesteś człowiekiem, aby zapobiec spamowi.

Co jest na obrazku?: *

Przepisz kod z obrazka (wielkość liter ma znaczenie).