Wąglik jest chorobą zakaźną i zaraźliwą. Choroba ta najczęściej występuje u zwierząt roślinożernych, rzadziej u wszystkożernych i mięsożernych oraz u człowieka.
Chorobę powoduje laseczka wąglika, bakteria G+, która namnaża się w warunkach tlenowych, nie ma rzęsek i nie wykazuje ruchu. W rozmazach z krwi i narządów wewnętrznych chorych laseczki wąglika układają się pojedynczo lub w krótkie łańcuszki składające się z dwóch lub trzech komórek bakteryjnych. Z powodu cylindrycznego kształtu laseczek wąglika i charakterystycznego przewężenia pośrodku, ułożone w ten sposób w rozmazie bakterie przypominają łodygę bambusa. W hodowlach natomiast tworzą długie, łańcuszkowate skupiska.
Laseczki wąglika posiadają zdolność tworzenia otoczek w organizmie zwierzęcia czy człowieka zarażonego. Uważa się, że stanowią one pewnego rodzaju ochronę przed siłami obronnymi organizmu.
W środowisku zewnętrznym, przy dostępie tlenu, w temperaturze 12-430C i dostatecznej wilgotności laseczki wąglika wytwarzają zarodniki czyli przetrwalniki, które są bardzo oporne na działanie czynników środowiska. Przetrwalniki mogą zachować żywotność i patogenność nawet 30-50 lat.
Choroba u ludzi ma najczęściej charakter zawodowy. Na zakażenie najbardziej narażeni są ludzie mający kontakt z chorymi na wąglik zwierzętami lub z produktami ich pochodzenia (wełna, skóra, krew, kości i inne) oraz ziemią zanieczyszczoną zarodnikami tego zarazka. Grupę szczególnego ryzyka zakażenia wąglikiem zalicza się lekarzy weterynarii, ludzi pracujących przy obróbkach wełny, skóry itp.
Wąglik znalazł także zastosowanie jako broń biologiczna w atakach terrorystycznych.
Do zakażenia dochodzi przez skórę, rzadziej przez układ oddechowy lub pokarmowy.
Okres inkubacji choroby wynosi od 1-10 dni.
W zależności od drogi wniknięcia laseczki wąglika wyróżnia się 3 postacie:
1. skórną, czyli tzw. „czarną krostę”. W miejscu wtargnięcia bakterii pojawiają się plamki i pęcherzyki, które po zdrapaniu pokrywa charakterystyczny czarny strup. Tkanki wokół niego pokryte są pęcherzykami i ulegają niebolesnemu nacieczeniu. Poza tym występują:
- gorączka
- ból głowy
- powiększenie węzłów chłonnych
- posocznica
- czasem zapalenie opon mózgowych
2. płucną, która przebiega z zapaleniem płuc
3.jelitową, którą charakteryzuje krwawa biegunka
W momencie gdy laseczki wąglika dostaną się do płynów ustrojowych, mogą się w nich namnażać i powodować posocznicę. Prowadzi to do szybkiego pogorszenia stanu zdrowia zakażonego i zejścia śmiertelnego. Charakterystycznymi objawami pośmiertnymi są szybki rozkład gnilny i niezupełne stężenie pośmiertne zwłok. Następuje też wyciek ciemnej, słabo krzepnącej, lakowatej krwi z naturalnych otworów ciała.
Śmiertelność ludzi nieleczonych na postać skórną wynosi 20%, jelitową – 50%, natomiast płucną – 100%.
Leczenie:
- wysokie dawki antybiotyków
- u zwierząt surowice odpornościowe i antybiotyki
Wąglik jest chorobą podlegającą obowiązkowi zgłaszania i utylizacji chorych i zagrożonych zwierząt, głównie ze względu na zdolność wytwarzania przetrwalników przy dostępie tlenu. Gdy u zwierzęcia zostanie zdiagnozowany wąglik, co możliwe jest dzięki charakterystycznym objawom, głównie pośmiertnym, a mianowicie – niekrzepnącej, czarnej krwi wylewającej się ze wszystkich otworów ciała, jego ciało zostaje poddane utylizacji – jest spalane i zakopywane 4-5 metrów pod ziemią. W przypadku wąglika jest absolutny zakaz uboju krwawego, gdy chodzi o zwierzęta rzeźne, a także otwierania zwłok, ponieważ bakterie w ciele chorego nie wytwarzają przetrwalników. Dochodzi do tego dopiero w momencie otwarcia zwłok, gdy mają one dostęp do tlenu.
| Chętnie coś z tym zrobię, | 14 Lut, 01:30 | |
| Chętnie coś z tym zrobię, | 14 Lut, 01:30 | |
| Znam Panią Renatę od 1,5 | 11 Lut, 08:53 | |
| Strasznie tragiczna sprawa | 2 Lut, 11:09 | |
| Przeczytałam opinie na tym | 28 Sty, 13:43 | |
| Nie da się złego słowa | 27 Sty, 16:01 | |
| Jestem zadowolona z wizyty. | 27 Sty, 13:58 | |
| Za to inna lekarka ma sporo | 22 Sty, 02:14 | |
| Aktualne? | 10 Sty, 20:54 | |
| Dramat, 5 lat straciłam u | 7 Sty, 13:39 |
Napisz opinię